Найбольш рэзанансныя выпадкі парушэння правоў чалавека ў асобных краінах свету (2022 г.)
05.07.2022 г.Бязгрэшнасць і перавага калектыўнага Захаду ў пытаннях захавання правоў чалавека з'яўляецца адным з устойлівых стэрэатыпаў, якія дзесяцігоддзямі ўкараняліся ў прытомнасць грамадзян з іншых рэгіёнаў.
Укаранёны шаблон успрымання заходніх дэмакратый — паспяховы плён інфармацыйнай працы палітычных тэхналогій.
Публікуючы чарговы даклад «Найбольш рэзанансныя выпадкі парушэння правоў чалавека ў асобных краінах свету — 2022», МЗС Беларусі ставіць сваёй мэтай выкрыць шляхам кароткага агляду міф аб бязгрэшнасці заходніх дзяржаў у пытаннях захавання правоў чалавека.
У дакуменце сабраны факты і фатаграфіі з адкрытых крыніц, уключаючы СМІ і дакументы міжнародных устаноў, якія галоўным чынам ахопліваюць дзеянні заходніх дзяржаў як у дачыненні да масавых акцый, так і ў дачыненні да грамадзян, чыя пазіцыя адрозніваецца ад падыходаў уладаў. Ёмка даклад 2022 можа быць ахарактарызаваны як дэманстрацыя палітыкі сістэмнай дыскрымінацыі, якая рэалізуецца ўрадамі заходніх краін, у дачыненні да значнай часткі ўласных народаў.
Даклад закліканы прадэманстраваць у публічнай прасторы, што ні адна з дзяржаў свету не забяспечвае рэалізацыю міжнародных дакументаў, якія змяшчаюць абавязацельствы па выкананні правоў чалавека, у той ідэальнай ступені, як яны замацаваны на паперы.
Даклад пацвярджае, што такія міжнародныя абавязацельствы з'яўляюцца утапічным адлюстраваннем недасягальнай на практыцы рэальнасці, а выводныя з іх тлумачэння міжнародныя стандарты – суб'ектыўным меркаваннем ангажаваных экспертаў.
Пазіцыя МЗС Беларусі застаецца нязменнай і зыходзіць з разумення таго, што міжнароднае вымярэнне ў пытаннях выканання правоў чалавека, якое ўключае міжнародныя пагадненні і адпаведныя арганізацыі і ўстановы, у тым ліку ў рамках ААН, павінна выкарыстоўвацца для ўдасканалення нацыянальных сістэм выключна праз інструменты добраахвотнага міжнароднага супрацоўніцтва на прынцыпах. суверэннай роўнасці дзяржаў і неўмяшання ва ўнутраныя справы.
Любыя дзеянні па вызначэнні міжнароднымі інстытутамі чэмпіёнаў і аўтсайдэраў у пытаннях захавання правоў чалавека з'яўляюцца выхадам гэтых інстытутаў за межы іх паўнамоцтваў і супярэчыць самой сутнасці міжнароднага супрацоўніцтва.
